Moederdag roept beelden op van bloemen, ontbijt op bed en zelfgemaakte tekeningen. Maar niet elke moeder past in dat plaatje. En niet elke vorm van moederschap wordt opgemerkt.

Er zijn vrouwen die nooit ‘mama’ genoemd worden, maar die wel moederen — op hun eigen, stille manier. De vriendin die altijd opvangt, de leerkracht die ziet wat niemand ziet, de buurvrouw die meer geeft dan dat ze terugkrijgt. Pleegmoeders, grootmoeders, plusmama’s. Soms ook vrouwen zonder kinderen, maar met een hart dat vanzelf zorgt.

Zij krijgen zelden bloemen of een kaartje. Er hangt geen knutselwerkje voor hen aan de koelkast. Maar hun aanwezigheid is vaak van levensbelang. Niet luid, niet officieel, maar diep voelbaar.

Moederdag is ook voor hen. Voor wie verschil maakt, gewoon door er te zijn.

Een wenskaart, een woord, een klein gebaar — voor zichtbare én minder zichtbare moeders.